Gedicht 02 - Luchtkastelen

We bouwen met z’n allen luchtkastelen.Dit doen we omdat we niet weten wat de zin is van het leven. En dat ze niet echt zijn dat kan niemand echt wat schelen. We denken er liever niet over na, en laten het samen ontstaan en bestaan. Het is 1 grote poppenkast, ik ga zitten en pak de popcorn vast. Ik zie het grote plaatje koop m’n lot in de vorm van een kaartje. Bedachte doelen in het leven, hard werken tot we zweten zwevend tussen de kastelen die ik eerder heb beschreven. Iedereen werkt aan zijn meesterwerk, en juist dat is nou het meeste werk, de 1 gaat naar de kerk, bid god en voelt zich op die manier sterk en ik merk, dat mensen vele onvervulde wensen hebben.  Dat mensen daardoor geen geluk of liefde kennen. Geluk zit in bewonderen zonder te verlangen. Beseften mensen dit maar meer, dan zou een hoop veranderen. En als je dood gaat, dan heb je toch nooit geleefd. Als je dood gaat, dan heb je toch nooit geleefd.. 

In principe ben ik een type die vaak in het rond zweeft > In de Kosmos, dat vele mensen als de wereld zien. Ik adem in en uit, ik observeer en tel tot 10.